Καλημέρα και χρόνια μας πολλά!
Σήμερα δεν θα σας μιλήσω για τον Κορυδαλλό, ούτε για τις γιορτές.. Σήμερα θα σας πω ένα παραμύθι...
Κάποτε, υπήρχε μία χώρα που οι ευνοϊκοί άνεμοι έφεραν στον ουρανό της ροζ σύννεφα. Χαρούμενοι οι άνθρωποι της χώρας αυτής, απολάμβαναν τα ροζ συννεφάκια του ουρανού τους και ζούσαν μια υπέροχη ζωή. Γιόρταζαν τα Χριστούγεννα τους, τις εθνικές επετείους τους και όπως ήταν φυσικό, ψώνιζαν και κατανάλωναν μετά μανίας όλα αυτά τα όμορφα αγαθά που η ροζάδα του τοπίου γύρω τους τους παρότρυνε να αποκτήσουν. Καταλαβαίνετε. Το ροζουλί χρώμα είναι χαλαρωτικό κι ευχάριστο για το μάτι, κι έτσι σου δημιουργεί ανάγκες.Ή την ψευδαίσθηση πως έχεις ανάγκες.
Περνούσαν τα χρόνια και οι άνθρωποι της χώρας ονομάστηκαν σιγά σιγά "Ροζάνθρωποι" και η χώρα τους ΡΟΖΛΑΔΑ! Κι όλα πήγαιναν από το καλό στο καλύτερο όταν....
.... Όταν ξαφνικά άρχισε να βρέχει! Δεν έπεφτε όμως ροζ βροχή όπως θα περίμεναν οι Ροζάνθρωποι αλλά γκρίζοι ελέφαντες! Μάλιστα! Όπως ακριβώς το ακούτε. Τα ροζ σύννεφα έκρυβαν μέσα τους μεγάλους γκρίζους ελέφαντες και μόλις ήρθε το πλήρωμα του χρόνου, με ένα δυνατό μπουμπουνητό άρχισαν να τους στέλνουν στην Ροζλάδα με μανία!
Οι καημένοι οι Ροζάνθρωποι έτρεχαν πανικόβλητοι να περισώσουν την περιουσία τους, τα αγαθά τους κι ότι είχαν αποκτήσει των καιρό των ροζ σύννεφων. Μάταια! Οι ελέφαντες έπεφταν πάνω στα σπίτια τους, πάνω στα αυτοκίνητά τους, στα εξοχικά τους και τα κατέστρεφαν με το βάρος τους, Έτσι, κι αφού ο αγώνας αυτός ήταν άνισος, οι ροζάνθρωποι παράτησαν τα υλικά τους αγαθά κι άρχισαν να τρέχουν για να σώσουν τις ζωές τους. Τί άλλο να έκαναν; Να καθίσουν να τους καταπλακώσουν οι ελέφαντες;
Κάποια στιγμή, η δυνατή βροχή σταμάτησε και οι άνθρωποι βγήκαν από τις κρυψώνες τους για να δουν τί είχε απομείνει όρθιο στην χώρα τους. Αυτό που αντίκρισαν τους έκανε να δακρύσουν. Η χώρα ήταν γεμάτη ερείπια και πτώματα ελεφάντων. Ανάμεσά τους μερικοί ελέφαντες που κατάφεραν να επιβιώσουν από την πτώση τους στην γη έσερναν βαριά τα βήματά τους ψάχνοντας λίγο φαγητό και νερό. Πονετικοί καθώς ήταν οι ροζάνθρωποι περιέθαλψαν τους ταλαιπωρημένους εναπομείναντες ελέφαντες και τους έδωσαν στέγη. Ύστερα, καθάρισαν την χώρα τους από τα συντρίμμια και τα άψυχα κουφάρια και βάλθηκαν να την ξαναφτιάξουν από την αρχή. Με πιο απλά υλικά και με περισσότερη αλήθεια αυτή την φορά... Βλέπεις τώρα δεν τους κάλυπτε το ροζ σύννεφο που έδινε μια μαγεία στο κάθε τί. Τώρα έβλεπαν καθαρά. Κοιτούσαν γύρω τους κι έβλεπαν τί χρειάζονταν πραγματικά για να είναι ευτυχισμένοι.
Αφήστε που ... οι οικόσιτοι πια ελέφαντες, θα τους θύμιζαν για πάντα την καταιγίδα!
Σήμερα δεν θα σας μιλήσω για τον Κορυδαλλό, ούτε για τις γιορτές.. Σήμερα θα σας πω ένα παραμύθι...
Κάποτε, υπήρχε μία χώρα που οι ευνοϊκοί άνεμοι έφεραν στον ουρανό της ροζ σύννεφα. Χαρούμενοι οι άνθρωποι της χώρας αυτής, απολάμβαναν τα ροζ συννεφάκια του ουρανού τους και ζούσαν μια υπέροχη ζωή. Γιόρταζαν τα Χριστούγεννα τους, τις εθνικές επετείους τους και όπως ήταν φυσικό, ψώνιζαν και κατανάλωναν μετά μανίας όλα αυτά τα όμορφα αγαθά που η ροζάδα του τοπίου γύρω τους τους παρότρυνε να αποκτήσουν. Καταλαβαίνετε. Το ροζουλί χρώμα είναι χαλαρωτικό κι ευχάριστο για το μάτι, κι έτσι σου δημιουργεί ανάγκες.Ή την ψευδαίσθηση πως έχεις ανάγκες.
Περνούσαν τα χρόνια και οι άνθρωποι της χώρας ονομάστηκαν σιγά σιγά "Ροζάνθρωποι" και η χώρα τους ΡΟΖΛΑΔΑ! Κι όλα πήγαιναν από το καλό στο καλύτερο όταν....
.... Όταν ξαφνικά άρχισε να βρέχει! Δεν έπεφτε όμως ροζ βροχή όπως θα περίμεναν οι Ροζάνθρωποι αλλά γκρίζοι ελέφαντες! Μάλιστα! Όπως ακριβώς το ακούτε. Τα ροζ σύννεφα έκρυβαν μέσα τους μεγάλους γκρίζους ελέφαντες και μόλις ήρθε το πλήρωμα του χρόνου, με ένα δυνατό μπουμπουνητό άρχισαν να τους στέλνουν στην Ροζλάδα με μανία!
Οι καημένοι οι Ροζάνθρωποι έτρεχαν πανικόβλητοι να περισώσουν την περιουσία τους, τα αγαθά τους κι ότι είχαν αποκτήσει των καιρό των ροζ σύννεφων. Μάταια! Οι ελέφαντες έπεφταν πάνω στα σπίτια τους, πάνω στα αυτοκίνητά τους, στα εξοχικά τους και τα κατέστρεφαν με το βάρος τους, Έτσι, κι αφού ο αγώνας αυτός ήταν άνισος, οι ροζάνθρωποι παράτησαν τα υλικά τους αγαθά κι άρχισαν να τρέχουν για να σώσουν τις ζωές τους. Τί άλλο να έκαναν; Να καθίσουν να τους καταπλακώσουν οι ελέφαντες;
Κάποια στιγμή, η δυνατή βροχή σταμάτησε και οι άνθρωποι βγήκαν από τις κρυψώνες τους για να δουν τί είχε απομείνει όρθιο στην χώρα τους. Αυτό που αντίκρισαν τους έκανε να δακρύσουν. Η χώρα ήταν γεμάτη ερείπια και πτώματα ελεφάντων. Ανάμεσά τους μερικοί ελέφαντες που κατάφεραν να επιβιώσουν από την πτώση τους στην γη έσερναν βαριά τα βήματά τους ψάχνοντας λίγο φαγητό και νερό. Πονετικοί καθώς ήταν οι ροζάνθρωποι περιέθαλψαν τους ταλαιπωρημένους εναπομείναντες ελέφαντες και τους έδωσαν στέγη. Ύστερα, καθάρισαν την χώρα τους από τα συντρίμμια και τα άψυχα κουφάρια και βάλθηκαν να την ξαναφτιάξουν από την αρχή. Με πιο απλά υλικά και με περισσότερη αλήθεια αυτή την φορά... Βλέπεις τώρα δεν τους κάλυπτε το ροζ σύννεφο που έδινε μια μαγεία στο κάθε τί. Τώρα έβλεπαν καθαρά. Κοιτούσαν γύρω τους κι έβλεπαν τί χρειάζονταν πραγματικά για να είναι ευτυχισμένοι.
Αφήστε που ... οι οικόσιτοι πια ελέφαντες, θα τους θύμιζαν για πάντα την καταιγίδα!
Να χαμογελάμε παιδιά
Γιατί το μόνο που μας έχει μείνει όρθιο είναι η ανθρωπιά και το χαμόγελό μας...
Να έχετε ένα όμορφο Σάββατο!
0 σχόλια: